به گزارش قدس آنلاین: در اردیبهشت ماهی که عطر دل‌انگیز گل نرگس در فضای شهر پیچیده و ایام بابرکت دهه کرامت دل‌ها را از هر چهار گوشه دنیا به ضریح نورانی امام رضا(ع) گره زده است، خادمان حرم مطهر آقا علی بن موسی الرضا علیه‌السلام اعزامی به کرمان با سلام و صلوات، پرچم گنبد بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج(ع)، را به زندان مرکزی شهر آوردند تا زندانیان سیرجانی که این روزها دلتنگ‌تر از همیشه برای زیارت امام رضا(ع) هستند، از داخل زندان دل‌هایشان را روانه صحن و سرای امام مهربانی‌ها کنند. تا آنهایی که به هر دلیل و جرمی در بند هستند، بتوانند بر پرچم متبرک حرم رضوی بوسه زنند و حاجات و درد دل‌های خود را به امام مهربانی‌ها بگویند.

حکایت این پرچم فرق دارد و زیارت با حضور خادمان حرم امام رضا(ع) و کنار پرچم مطهر و متبرک حرم مطهر امام رضا(ع) حالی دیگر دارد اگر نه آنها روزها و سالهاست که پوستری از حرم امام رضا(ع) زیارتگاهشان شده است و هر روز با شنیدن صلوات خاصه، از پشت درهایی بسته و دیوارهایی بلند، کبوتر دلشان را به سمت آن نشانی پر می‌دهند.

التماس و تضرع زندانیان به حضرت رضا(ع) وصف‌ناپذیر است. زندانیان با حالت خاصی گریه می‌کنند و با ارادت و اشتیاق عجیبی پرچم را می‌بوسند. توبه از گناهان و پشیمانی در چهره و ظاهر بسیاری از آنان دیده می‌شود.

یکی از آنان که بغض راه گلویش را گرفته، با صدایی لرزان می‌گوید: «هر شب بعد از نماز، رو به سوی گنبد بارگاه امام رضا(ع) با تضرع و التماس از خدا می‌خواهم کمکم کند و بعد از آزادی دستم را رها نکند و نگذارد نفس بر من مسلط شود». دیگری در حالی که اشک تمام صورتش را خیس کرده و سخت دلتنگ فرزندانش است، می‌گوید: «هر شب به امام رضا(ع) عرض ارادت می‌کنم و از او می‌خواهم کمک کند تا زودتر آزاد شوم تا این بار با توبه و پاک، با دخترم به پابوسشم بیایم»... نه تنها او که همه دربندان عالم می‌دانند در پرتو عنایات امام رضا(ع) هیچ گره‌ای ناگشودنی وجود ندارد و او ضامن آهوست.

اشک شوق در چشمان زندانیان حلقه زده و هر کدام از آن‎ها با بوسه بر پرچم گنبد امام رضا(ع) و نجواهای عاشقانه، از عمق وجود شاکر این نعمت بزرگ الهی هستند و با زمزمه یا رضا یا رضا و با اشک‌های شوق و دعا، ارادت و احساسات خود را به امام رئوفان و پرچم متبرک بارگاهش ابراز می‌کنند.

وقت رفتن رسیده است. خادمین حرم مطهر رضوی که با پرچم سبز رنگ متبرک، گرد غربت و تنهایی را از چهره زندانیان پاک کرده و با دلجویی دقایقی از اوقات تنهایی آنها را معطر به رایحه رضوی کرده‌اند، با اهدای هدایایی متبرک، لبخند بر لبان زندانیان آورده و بر زخم‌های کهنه آنان مرهمی می‌گذارند.

حالا آن خادمان هم می‌دانند که ماهی، سالی و شاید سالیانی دیگر؛ حتماً که عاشقان امام رضا(ع) بعد رهایی از بند اسارت و بازگشت به آغوش خانواده، از نزدیک زائر آقا امام رضا(ع) خواهند شد و زندگی سالم جدیدی را با عشق و امید آغاز خواهند کرد. «هر چند حال و روز زمین و زمان بد است، یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است، حتی اگر به آخر خط هم رسیده‌ای اینجا برای عشق شروعی مجدد است».

لازم به یادآوری است رسالت خادمان زیر سایه خورشید، سفر به جای جای کشور در دهه کرامت و تبیین معارف رضوی و نشر فرهنگ محبت، مهرورزی و کرامت خاص امام رضا(ع) و  زیارت زائران از راه دور شیفتگان حرم مطهر رضوی است.

محمد حسین مروج کاشانی